Doğumumuzdan itibaren, kontrol edemeyeceğimiz bir gerçeklik olan ölümün dışındaki herşeyi kontrol etmeye çalışırız. Sanki ölüm dışındaki şeyleri kontrol edersek, ölüm üstünde de kontrol sağlayabilirmişiz gibi. Bazıları kontrol olayını o kadar abartır ki, çeşitli sağlık sorunları görünür yolun ucunda. Bazılarımız içinse olabilecek en düşük miktarda kontrol gereklidir ama muhakkak belli bir düzeyin üstündedir.
Kontrolün öyle bir yeri var ki hayatımda, canım hiç bir şey yapmak istemediği zamanlarda, hiç bir şey yapmayıp, nasılsa kendi kontrol işleyişim bir süre sonra mavi ekran verir ve yapılacakları yaptırır gibi bir güven oluşturdu. Hatta bunu şu şekilde tanımlıyorum; vücudun besin olarak neye ihtiyacı varsa canınız onu çeker ya, aynı şekilde bünyenin zamana ve birşeye yapmamaya ihtiyacı varsa, bünye bu dönemi atlatana kadar bu yapılmalıdır. Bir yandan eğlenceli bir kulp bulma ve savunma mekanizması, bir yandan da bünye kontrolüne duyulan güvenden ötürü gerçeklik payı olan bir durum.
Kısacası bugün hiçbir şey yapasım yok :D
2 yorum:
Pek rasyonel bir insanım değil mi :P
bunu bugün okudum:
"olumsuz olarak nitelendirme eğiliminde olduğumuz duygular da varoluşumuzun bir parçası. Eğer bazen nedenini bilemediğimiz depresif bir yaşantıya giriyorsak bu, o zaman kesitinde organizmamızın kendiliğinden yaptığı bir seçimdir. Belki de organizmanın bir ihtiyacı. Yaşanmasına izin verdiğimizde bir süre sonra tükenir ve bir başka yaşantıya geçilir." Engin Geçtan, Varoluş ve Psikiyatri
Galiba aklın yolu bir :)
Yorum Gönder