9 Nisan 2011 Cumartesi

Münir Nurettin Selçuk



"İstanbul'u sevmezse gönül aşkı ne anlar
Düşsün suya yer yer erisin eski zamanlar
Sarsın bizi akşamla şarap rengi dumanlar"

Dinledikçe dinleyesim gelen, 1901-1981 yılları arasında yaşamış olan besteci ve "ses icrâcısı", etkileyici insan. Her ne kadar küçüklüğümde, babaannem ve dedemle geçirdiğim zaman içerisinde açık olan radyoda dinlediklerimden bir kulak dolgunluğum olsa da, çağ ne olursa olsun, "zamanı" geldiğinde herkesin büyük keyif alabileceğine inandığım, inanmak istediğim Klasik Türk Müziği'ne ait en büyük isimlerinden biri. Sesi ve besteleri, bestelerinde kullandığı şiirler, sanki düşünceleri atlayarak direkt duygulara hitap ediyor. Nota, ses ve sözlerdeki samimiyet, paylaşım, kültürümüze ve ait olduğa çağa ilişkin öğeler hem bu türü hem de özel olarak Münir Nurettin Selçuk'u benim için oldukça değerli kılmakta. Normalde sevdiğim parçaları fonda  dinleyebiliyorken, Münir Nurettin Selçuk'un eserlerini özellikle kendi sesinden dinlediğim zaman, fon olarak kullanamıyorum. İşi gücü bırakıp, tercihen çayla beraber, pencereden dışarısını seyre dalasım geliyor. Özellikle İstanbul'a olan tutkusu ve bu tutkusunun eserlerine yansıması da (örn. Aziz İstanbul - Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!, Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer - söz: Yahya Kemal Beyatlı), şahsım tarafından takdire şayan bulunmaktadır :). Bu bağlantıda yaşamı ve eğitimiyle ilgili geniş bir inceleme yer almakta. Ayşe Kulin'in, Münir Nurettin Selçuk'un yaşam öyküsünü anlattığı "Bir Tatlı Huzur" adlı bir kitabı da bulunmaktaymış. 

Hiç yorum yok: