Bir Boston gecesinde insanlığa dair umutlarımın yeniden yerle bir olmasına yol açan film Agora.
Bir kadının; felsefe, matematik ve astronomi dersleri veren, neye inandığı sorulduğunda 'Ben felsefeye inanıyorum' diyebilen İskenderiyeli Hypatia'nın, aynı zamanda dinin getirdiği önyargıların, kanın ve iktidar tutkusunun ve İskenderiye kütüphanesinin yokoluş hikayesi...
Bakıyorum, o zamandan (MS. 300'ler) bu zamana ne değişmiş, resmen kocaman bir 'hiç' !!!
Hala, 'Ben felsefeye inanıyorum' diyebilme özgürlüğünü hissedebilen insanların, özellikle kadınların sayısı o kadar az ki...
İskenderiye kütüphanesinin yakıldığı sahnelerde dayanamadım, filmi durdurup, sakinleşip sonra devam ettim izlemeye...
Halihazırda olanlara ve gelecekte olanlara bir yolculuktu...
Mutsuz ve umutsuzum şu an...ve bugün 1 Mayıs...
Hypatia: Synesius, you don't question what you believe, or cannot. I must.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder